SÖZDE KIZLAR:
Peyami Safa’nın romanıdır. Romanda babasını uzun yıllar göremeyince, Anadolu’daki isyanlardan kaçarak İstanbul’a göç eden ve babasını arayan bir kızın (Mebrure) yaşam öyküsü işlenmiştir. Yunanlıların Batı Anadolu’yu işgali üzeri İstanbul’a gelen Mebrure burada uzaktan akrabaları olan Nafi Bey’lerde kalmaktadır. Mebrure, İstanbul’a işgalcilerin zulmünden kaçıp bu ailenin yanına, himayesi altına sığınmaktan çok, izini kaybettiği babasından haber almak için gelmiştir. Ancak Mebrure İstanbul’da hiç de ümit etmediği meselelerle karşı karşıya kalır. Nafi Bey’in ölümünden sonra Nazmiye Hanım’ın idaresine giren köşk, sosyetenin zevk ve eğlence mekânı olmuştur. Burada sık sık danslı, içkili eğlenceler düzenlenmektedir. Mebrure bu eğlencelerden elinden geldiğince uzak durmaya çalışır ve arada fırsat buldukça Muharicin İdaresine uğrayarak babasını sorar. Mebrure için bir diğer mesele de Nazmiye Hanım’ın oğlu Behiç’tir. Yakışıklı, zevkli ve fırsatçı bir delikanlı olan Behiç, köşke gelen diğer kızlar gibi Mebrure’yi de tuzağına düşürmek istemektedir. Behiç onu kandırmak Mebrure’ye birtakım vaatlerde bulunmuştur. Behiç’in vaatlerine kanan, hatta onun evlenme teklifi karşısında tereddüde düşen Mebrure, Belma’nın araya girmesiyle aldatılmaktan kurtulur. Belma ona Behiç’le ilişkisini, bu ilişki sonucunda “gayri meşru” bir çocuğunun olduğunu, çocuğun Behiç tarafından diri diri gömüldüğünü anlatır. Daha sonra olayları zabıtaya aksettiren bir mektubu Mebrure’ye veren Belma intihar eder. Bu meselenin etkisiyle Behiç’ten uzaklaşan Mebrure, arkadaşı Fahri ile birlikte Amasya’da olduğunu öğrendiği babasının yanına gider. Mebrure: Babasını küçük yaştan beri görmeyen, babasını bulmak için Anadolu’daki isyanlar sebebiyle İstanbul’a göç eden, bir genç kız. Behiç: Yakışıklı, zevkli, delikanlı birisidir. Kızları vaatlerle kandırmaya çalışan hatta çoğunu kandıran birisidir. Belma: Köşkte çalışan ve Behiç’in tuzağına düşmüş hizmetçidir. Nazmiye Hanım: Nafi bey’in kızı, köşkün sahibi ve eğlenceye düşkün birisidir. Bilgiyelpazesi