küçük bir kız çocuğu
gülüyordu gözleri yağan kara
ve bir annenin
ağlıyordu kalbi
kırık camın ardından bakarken akşama
onlar sevdiler
anne ile kızı
umudun batmayan güneşleri
isanın müjdesi gibi
cudi'nin haşmeti
mecnunun sevmesi gibi sevdiler...
onlar sevdiler
kalem tutan çocukları
her sabah umuda koşan yıldızları
güvercin misali kanat çırpıp
bulmak için yitik insanları
yağmur kokulu yüreklerle
soğuk yalnız sokakları
onlar sevdiler
yürürken kimsesiz sokakalarda
aç perişan ve çaresiz
yaşlı adamı
Onlar sevdiler
bir damla gözyaşıyla
söndürerek yüreklerdeki cehennemi
varırken güzel insanlarla özlem diyarına
başlatarak gönüllerde fırtına
Bir sonbahar ormanında
bir ağaçtan düşen yaprak gibi
usulca ve sessizce
dokunuyordu serin toprağa
meltem rüzgarının esintisi gibi
okşuyordu çocuk yüzleri
güzel insanların gülümsemesi
küçük bir kız çocuğu
gülüyordu gözleri yağan kara
ve annesi de
gülüyordu bakarken
yarınlara
ali ayvaz 1999